بررسی درون مایه های اشعار سیاوش کسرایی

درون مایه زیر بنا، اندیشه ی اصلی و پیام پدید آورنده ی اثر است و از بررسی درون مایه، خطوط ذهنی خالق اثر را می توان شناخت .شعر حاصل عاطفه است؛ چرا که عکس المعل انسان در برابر رخدادهای عینی یا ذهنی باعث خلق شعر می شود. کسرایی در عصری می زیسته است که جامعه دچار رخدادهای مهم سیاسی شده بود به همین علت اشعار او از صبغه ی سیاسی و اجتماعی زیادی برخوردار است.عشق، نوستالژیک و طبیعت گرایی درون مایه های اصلی سروده های سیاوش کسرایی هستند. شعر او سمفونی وطن دوستی و آزادی است عظمت روح انسانی در جای جای شعر او نمایان است در واقع مضامین شعر او با درک شرایط جامعه اش شکل گرفته است. شاعر مطابق تعهد و رسالت اجتماعی خود، با توجه به اوضاع سیاسی و اجتمایی جامعه که در آن بی عدالتی، خفقان و استبداد حاکم بود زبان نمادین و هنری به کار گرفت تا دردها و رنج های ملت رنج دیده را به صورت عینی ترسیم کند.کسرایی برای رسالت شعر خود،که بیدار کردن خفتگان وبه حرکت در آوردن ها می دانست به باززایی اسطوره های کهن ملی و قومی خود دست زده است . در این رساله تلاش شده است که مهم ترین درون مایه های اشعار سیاوش کسرایی با تحلیل اشعارش مورد بررسی قرار گیرد.